پرواز عدالت گنگی است

که در امتداد بال های تردید گم شده است...

و پرنده ها حنجره هایی که بی وساطت طنین آسمان،

در میان واژه های غریب پا گرفته اند !!

آغاز نمی شویم ...

تمام گلوها به انتظار نشسته اند...

دستی به کاوش شکسته های قلب من برخاسته است..

من اما هنوز ترانه ای نچیده ام...

شاخه ها خالی اند...

پرنده ها رفته اند...

و پرواز هنوز هم عدالت گنگی است...




 

اصلاً حوصله ی بلاگفا رو ندارم... نمی دونم چرا...

یه مدلی شدم...

گفتم آپ کنم که اقلاً یه پست دیگه نظر بدید !!

حال خبر کردن هم ندارم... فعلاً که این مدلیم... تا ببینم چی میشه !!